«هه‌رزنی» یا «ارزنه» نام روستایی است که در نقطه صفر مرزی شهرستان سردشت آذربایجان غربی _ مرز بین کردستان عراق و شهرستان سردشت ایران _ قرار دارد. مردم این روستا بیشتر از طریق مبادلات مرزی امرار معاش می‌کنند. گذر روزگار و دستاوردهای بشر قرن بیست و یکم هنوز نتواسته است با نسیم آب و هوای معتدل، چشم انداز دلگشا، چشمه‌ساران پرخروش، پایمردی و سخت‌کوشی مردمان این دیار به ظاهر کوچک و اراده پولادین و کوه آسا هماهنگ و متناسب شود.

هنوز تنها حامی انگیزه‌بخش همدم و همراز این مرزنشینان، صلابت کوه‌های استوار و غرش دره‌های خروشان است.

هنوز چرخش قدرت در دست دولت‌ها کم‌ترین تغییری در چرخه زندگی این مردمان ایجاد نکرده است و بدیهی‌ترین امکانات رفاهی برای زندگی از جمله؛ بهداشت و درمان، جاده مواصلاتی، روشنایی برق سراسری و... جزو آرمان‌هایشان باقی مانده است.

گردش ایام روال عادی و سبک زندگی مردم این روستا مسیر طبیعی خود را می‌پیمود امّا آنچه برای عموم مردم معمولی می‌نماید از دید نخبگان غیر عادی است.

سال ٨٤ فراز و نشیب‌های روزگار مسیر گذر مردی را که برای امرار معاش از طریق مرز تقلا می‌کرد به روستای «هه‌رزنی» کشاند. 

حضور چنین فردی در روستا باعث روشن شدن جرقه‌ای در ذهنش جهت اقدامی ماندگار در راستای برخورداری مردم این روستا از نعمت روشنایی برق، خوره ذهن این شخص و مشغولیت فکری روستائیان شد. 

روستا روشن می‌شود

آب‌های سرازیر شده از روستاهای بالا دست سال‌ها بود مسیر عادی خود را می‌پیمودند و از نقطه‌ای آبشار مانند عبور می‌کردند. این جریان آب برای مردم روستا عادی بود امّا جرقه‌ای تحول‌ساز در ذهن خلاق این مبتکر زد.

او با پشتیبانی معنوی خانواده‌اش به ویژه همسر فداکارش و همچنین سرمایه اندک خود و تعداد ده خانوار از اهالی روستا با دنیایی از امید، سختی و مانع‌تراشی شروع پروژه را توانست در آبان ماه 84 آغاز کند و ایده خود را که ذهن و روحش درگیر کرده بود، عملی کند.

وی با قرار دادن توربین دست‌ساز خود در مسیر آب و تبدیل انرژی آبی به برق موجب تحول اساسی در سبک زندگی مردم روستا شد.

مشکلات و بی مهری‌های روزگار، مبتکر با اراده ما را نتوانست ناامید کند - همچنان‌که در طول تاریخ این دیار، بزرگمردان همواره ناملایمات و تلخ کامی‌ها چاشنی زندگی‌شان بوده است - و بالاخره تا به سرانجام‌رساندن پروژه خود از تلاش شبانه‌روزی دست

نکشید.

دستاورد تلاش‌های خستگی‌ناپذیر مبتکر ما تولید برق روشنایی چند هزار وات برای خانوارهای ساکن روستای مذکور بود زیرا دسترسی به برق سراسری نداشتند. مردم روستا چند سالی است از این نعمت بدیهی دنیای معاصر با همّت و اراده این هم‌وطن فداکار خود و همراهی گاه و بیگاه خودشان به‌دور از هرگونه حمایت مسئولان مدعی خدمت‌گذاری برخوردار هستند.

داستان یک زندگی

رئوف حسن پور متولد سال ١٣٥٠روستای کولسه سردشت است. دوران ابتدایی را سال ٥٦ شروع کرد. به دلیل وقوع انقلاب سال٥٧ در ایران و مشکلاتی که دامنگیر بسیاری از محصلان آن زمان شد و همچنین سکونت در روستایی محروم و مشکلات شخصی و خانوادگی، دیگر قادر به ادامه تحصیل به شیوه عادی نبود. بنابراین روند ادامه تحصیلش به صورت جسته و گریخته به شیوه متفرقه صورت گرفت. او کار ادامه تحصیلش را تا مقطع دیپلم به کمک برادر بزرگ خود پیگیری کرد. درسال ٦٨ یکبار فرصت امتحان‌دادن کنکور سراسری پیدا کرد و بعد از قبولی مرحله اول دیگر امکان شرکت در کنکور برایش میسر نمی‌شد.

آرزوی تحصیل در دانشگاه جزو رویاها و همواره دغدغه ذهنی‌اش بود. در سال ٩١ فرصتی برایش پیش می‌آید تا به آرزوی دیرینه‌اش جامه عمل بپوشاند. در دانشگاه آزاد اسلامی سردشت رشته مهندسی کامپیوترگرایش نرم افزار ثبت نام می‌کند. 

دانشجوی مشتاق با وجود سال‌ها فاصله از تحصیل، شرایط سنی و کاری همواره جزو شاگردان ممتاز دانشگاه و رشته خود بود است. او نه تنها به بهترین شیوه درس می‌خواند بلکه بیشتر اوقات درس‌ها فرا گرفته را برای هم کلاسی‌های خود نیز باز تدریس می‌کرد. 

اگرچه سال‌ها از عمر این پروژ ه می‌گذشت امّا خبری از انعکاس رسانه‌ای آن نبود.

در سال ١٣٩٥ جمعی از جوانان سردشت پس از مطلع‌شدن از وجود چنین پروژه‌ای تصمیم می‌گیرند که با همکاری یکدیگر فیلم مستندی را از نحوه ساخت پروژه و سازنده آن تهیه کنند. 

پس از چند ماه تلاش وصف‌ناپذیر این اکیپ جوان فیلم برداری، با حداقل امکانات که در اختیارشان بود، توانستند عملیات ساخت فیلم مستند خود را تحت عنوان« ادیسون سرزمین من» با موفقیت به پایان برسانند و اولین اکران فیلم را هم در شهرستان سردشت در اواخر شهریورماه ١٣٩٥ داشته باشند.

توسعه مردمی روستا ادامه دارد

اما نخبه خلاق و دغدغه‌مند ادامه فعالیت مبتکرانه خود را تنها به این پروژه – برق‌رسانی هه رزنی- محدود نکرده است.

او درباره پروژه‌های دیگر در دست اقدام خود می‌گوید که یکی از طرح‌هایش ساختن دستگاهی بدون سوخت گازوئیل، بنزین و... است که می‌تواند یک اینج آب را تا ارتفاع ٥٠٠ متری پمپاژ کند. هدف از ساخت این دستگاه آبرسانی به ارتفاعاتی است که زمین دیم قابل کشت دارند و به وسیله این دستگاه آب مورد نیاز آن ها تامین می‌شود. عمر طولانی، هزینه تعمیر و نگهداری نزدیک به صفر از ویژگی‌های این دستگاه است. کار ساخت این دستگاه به اتمام رسیده است.

پروژه دیگر ساخت دستگاهی است که بدون واسطه می‌تواند نیروی جاذبه زمین را مهار کند. هدف از ساخت این دستگاه تولید انرژی است. ویژگی این دستگاه تولید مداوم برق بدون نیاز به هیچ سوختی است. ٦٠درصد مطالعات این پروژه هم پایان یافته است.

رمز اراده مردمی

خواستن، اراده کردن، اراده کردن و تصمیم گرفتن است و این نیرویی است که انجام کارهای مشکل را سهل و ممکن می‌کند. شاید ابتکارات انسانی نشان دهند که انسان ورق کاغذی نیست که آب رودخانه او را به هر جایی که بخواهد بکشاند بلکه شناگری است ماهر که با دو دست اراده و اقدام به عمل در دریای بیکران هستی به سمت هدفی که دارد امیدوارانه حرکت می‌کند بنابراین اساس امید، داشتن پشتکار است.

اراده نیرویی فوق‌العاده است و فقط زمانی به‌دست می‌آید که انسان به پیشرفت و آینده‌اش و اتفاقی که قرار است با صبر و تلاش برایش بیفتد فکر می‌کند. باور عمیق به کار خود، عشق و انرژی خمیر مایه‌های هستند که از فحوای کلام و ذره ذره عملکرد این مبتکر با اراده خود را نمایان می‌کنند.